1865 – 1922) – jeden z najwybitniejszych europejskich twórców elektrowni wodnych oraz znawca zagadnień geologicznych. Inżynier, hydrotechnik, profesor politechniki w Zurychu, minister robót publicznych, pierwszy prezydent RP. Wykonał wiele projektów elektrowni wodnych o mocach sięgających 10 000 KM . Był twórcą jednej z największych i najnowocześniejszych wówczas w Europie, elektrowni wodnej Műhleberg na rzece Aare o mocy 65 000 KM. Jego projekt budowy elektrowni wodnej o mocy 210 000 KM w Oberhasli wśród lodowców i jezior Alp Berneńskich, niezrealizowany wówczas z powodu wyjazdu do kraju, wykorzystany został w 1955 r., kiedy to zbudowano w Szwajcarii zapory wodne z elektrowniami Grande Dixence i Mauvoisin w Alpach Pennińskich.

Narutowicz urodził się w Telszach na Żmudzi. Był synem Jana, powstańca styczniowego i Wiktorii ze Szczepkowskich. Studiował wydział fizyczno – matematyczny na uniwersytecie w Petersburgu, a następnie wydział inżynierii budowlanej politechniki w Zurychu, który ukończył w 1891 r. W czasie I wojny światowej prowadził akcję społeczno – filantropijną na rzecz Polaków w Szwajcarii.  W 1920 r. wrócił do Polski. 11 XII 1922 r. został zaprzysiężony na Prezydenta RP. Zamordowany pięć dni później – 16 grudnia. Pochowany został w podziemnej krypcie katedry św. Jana w Warszawie.

Polski Słownik Biograficzny, T XXII, PAN, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1977, s. 574 – 577.

Opracowała: Jadwiga Bretes
 

 do 1939 r. Sędzimir (1894 – 1989) – konstruktor urządzeń walcowniczych, racjonalizator technologii hutniczych, przemysłowiec. Wynalazki Sendzimira uzyskały 73 patenty w kilkunastu krajach świata. Pod koniec I wojny światowej założył i uruchomił pierwszą w Chinach fabrykę drutu, śrub, nakrętek oraz gwoździ. Tam dokonał pierwszych wynalazków. Opracował  nową metodę cynkowania: czyszczenie blachy i drutu za pomocą żarzenia w atmosferze wodoru, a następnie po częściowym schłodzeniu w atmosferze redukcyjnej, zanurzenie w roztopionym cynku nie poszczególnych arkuszy, lecz całej stalowej taśmy w sposób ciągły. Opracował nowy typ walcarki do walcowania stali umożliwiającej walcowanie blach na zimno w sposób ciągły, aż do osiągnięcia żądanych wymiarów. W 1932 r. w Polsce, w Hucie Pokój (Nowy Bytom) dzięki zaangażowaniu się przemysłowca Zygmunta Inwalda uruchomił walcarkę skonstruowaną wg swojego pomysłu, a w 1933 r. w Kostuchnie pod Katowicami uruchomił pierwszą w świecie linię ciągłego wyżarzania i cynkowania blach stalowych na skalę przemysłową. Jedne z pierwszych blach w ten sposób walcowanych posłużyły  w 1934 r. do pokrycia dachu Sukiennic w Krakowie. Pod koniec II wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych skonstruował tzw. walcarkę planetarną umożliwiającą walcowanie blach na gorąco. Pierwszą walcarkę tego typu uruchomiono 1945 r. w Chicago. Pod koniec życia S-a pracowało w 35 krajach ponad 400 różnych typów walcarek z jego znakiem firmowym. Wynalazki S -a zostały docenione na całym świecie.
Sendzimir (Sędzimir) urodził się we Lwowie. Był synem Kazimierza, urzędnika państwowego i Wandy z Jaskłowskich. Zmarł w 1989 r. w miejscowości Jupiter na Florydzie. Pochowany został w Bethlehem pod Waterbury w trumnie ze stali wyprodukowanej wg jego technologii.

S. Sroka, Polski Słownik Biograficzny, T XXXVI/2, Zeszyt 149, PAN, warszawa – Kraków 1995, s. 267 – 269.

Opracowała: Jadwiga Bretes