Łukasiewicz urodził się w 1822 r. w Zadusznikach w obwodzie tarnowskim jako syn zubożałego szlachcica Józefa, powstańca kościuszkowskiego i Apolonii ze Świetlików. Zmarł w 1882 r. w Chorkówce. Został pochowany na cmentarzu w Zręcinie.
Farmaceuta, wynalazca lampy naftowej, twórca polskiego przemysłu naftowego. Na przełomie l. 1852/53 Łukasiewicz i Jan Zeh pracując w aptece Mikolascha we Lwowie otrzymali naftę metodą frakcjonowanej destylacji. Aby zastosować naftę do oświetlania Łukasiewicz skonstruował prototypową lampę cylindryczną (stosowane dotychczas lampy eksplodowały przy użyciu nafty).
Pierwsza lampa naftowa zapłonęła w marcu 1853 r. w aptece Mikolascha, a 31 VII t. r. oświetlono nimi powszechny szpital lwowski i przy jej świetle po raz pierwszy wykonano operację chirurgiczną.
W 1854 r. Łukasiewicz założył pierwszą w Polsce i na świecie kopalnię ropy naftowej w Bóbrce koło Krosna (czynna do dziś). Wybudował pięć rafinerii: w Ulaszowicach pod Jasłem (1856), w Klęczanach w Nowosądeckim wspólnie z A. i E. Zielińskimi (1859), w Polance pod Krosnem (1861), a po jej spłonięciu – w Chorkówce pod Krosnem (1865) oraz w Ropie, w pow. gorlickim. W l. 1868 – 1881 zorganizował powstanie kilku kopalń: w Ropiance, w Wilszni i w Sremecznem (pow. Krosno) oraz w Wójtowej i Ropie ( pow. gorlicki).
