Sendzimir (Sędzimir) urodził się w 1894 r. we Lwowie. Był synem Kazimierza, urzędnika państwowego i Wandy z Jaskłowskich. Zmarł w 1989 r. w miejscowości Jupiter na Florydzie. Pochowany został w Bethlehem pod Waterbury w trumnie ze stali wyprodukowanej wg jego technologii.
Konstruktor urządzeń walcowniczych, racjonalizator technologii hutniczych, przemysłowiec. Wynalazki Sendzimira uzyskały 73 patenty w kilkunastu krajach świata. Pod koniec I wojny światowej założył i uruchomił pierwszą w Chinach fabrykę drutu, śrub, nakrętek oraz gwoździ. Tam dokonał pierwszych wynalazków. Opracował nową metodę cynkowania: czyszczenie blachy i drutu za pomocą żarzenia w atmosferze wodoru, a następnie po częściowym schłodzeniu w atmosferze redukcyjnej, zanurzenie w roztopionym cynku nie poszczególnych arkuszy, lecz całej stalowej taśmy w sposób ciągły. Opracował nowy typ walcarki do walcowania stali umożliwiającej walcowanie blach na zimno w sposób ciągły, aż do osiągnięcia żądanych wymiarów. W 1932 r. w Polsce, w Hucie Pokój (Nowy Bytom) dzięki zaangażowaniu się przemysłowca Zygmunta Inwalda uruchomił walcarkę skonstruowaną wg swojego pomysłu, a w 1933 r. w Kostuchnie pod Katowicami uruchomił pierwszą w świecie linię ciągłego wyżarzania i cynkowania blach stalowych na skalę przemysłową. Jedne z pierwszych blach w ten sposób walcowanych posłużyły w 1934 r. do pokrycia dachu Sukiennic w Krakowie. Pod koniec II wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych skonstruował tzw. walcarkę planetarną umożliwiającą walcowanie blach na gorąco. Pierwszą walcarkę tego typu uruchomiono 1945 r. w Chicago. Pod koniec życia S-a pracowało w 35 krajach ponad 400 różnych typów walcarek z jego znakiem firmowym. Wynalazki Sendzimira zostały docenione na całym świecie.
